Stworzenie larendogry przypisuje się królowej Elżbiecie, córce Władysława Łokietka, żonie Karola Roberta, króla węgierskiego. Tradycja utrzymuje, że głównie dzięki cudownym właściwościom wyciągu, królowej udało się 59 lat spędzić na tronie Węgier i mimo sędziwego wieku zachowywać zdrowie i urodę. Kronikarze zaświadczają, że wyglądała o 20-30 lat młodziej niż miała w rzeczywistości. Ciekawostką może być fakt, że spirytus potrzebny do sporządzania Larendogry sprowadzała aż z Konstantynopola, gdzie jego produkcja stała na bardzo wysokim poziomie.
Przez kilkaset lat larendogrze przypisywano cudowne właściwości odmładzające i odświeżające cerę. Rozcieńczoną w wodzie stosowano ją leczniczo wewnętrznie, oraz zewnętrznie w charakterze odświeżacza cery oraz perfum.
Zewnętrznie stosuje się ją jako toniku do twarzy po uprzednim rozcieńczeniu w równych proporcjach z przegotowaną i ostudzoną wodą (zmętnienie jest zjawiskiem naturalnym). Tonik ten działa wygładzająco na skórę a stosowany w przypadku osób ze skórą dotkniętą problemem trądziku, przyspiesza gojenie, stopniowo eleminując dolegliwość i przywracając jej naturalną promienność. Własność ta ściśle wynika z zawartych w rozmarynie lekarskim licznych pigmentów flawonoidowych, gdzie jeden z nich diosmin, posiada właściwości zmniejszające przepuszczalność oraz łamliwość włoskowatych naczyń krwionośnych.
Stosowana wewnętrznie ze względu na swoiste własności surowców użytych do jej produkci, jest cudownym środkiem odżywczym szczególnie dla serca, mózgu oraz układu nerwowego. Poprzez zwiększenie przepływu krwi do głowy, pobudza mózg oraz podnosi koncentrację. Jest również stosowana w likwidacji napięcia nerwowego, wyczerpania, letargii, depresji, oraz problemów ze spaniem. Jest również korzystna dla ludzi starszych.

Pijąc napary z kwiatów lawendy, które działają rozluźniająco na mięśnie, można złagodzić np. bóle miesiączkowe i bóle brzucha, spowodowane nagromadzeniem się gazów.